Urlop w Polsce

Piątek, 18 maja 2012 · dodano: 21.05.2012 | Komentarze 0

No i udało mi się wybrać na urlop do Polski. Po 28h podróży dnia 12.05 wylądowałem w Dreźnie. Po licznych spotkaniach ze znajomymi i wspólnym czasie spędzonym z rodziną, postanowiłem wybrać się na rower (pożyczony), kierunek obrałem na naszych południowych sąsiadów. Niestety ale za daleko nie dojechałem, a to z powodu telefonu, gdyż zwolniło się miejsce u dentysty, tak więc popołudnie zamiast w rowerowym siodełku spędziłem w dentystycznym fotelu.

Zimowo-wiosennie na pobliskie wiatraki

Poniedziałek, 7 lutego 2011 · dodano: 07.02.2011 | Komentarze 2

Korzystając z pobytu w rodzinnym domu w Bogatyni, postanowiłem wykorzystać sprzyjającą pogodę i wybrać się w standardową trasę na tzw. wiatraki, czyli szczyt Graniczny Wierch, przy okazji sprawdziłem stan prac popowodziowych zarówno w dzielnicy Markocice jak i w graniczącej z Bogatynią miejscowości Hermanice, która również bardzo ucierpiała podczas sierpniowej powodzi. Kiedyś postanowiłem iż, wjadę na tą górę o czterech porach roku, do dzisiaj brakowało mi jedynie zimy, dobrze że jeszcze gdzieniegdzie leżał jeszcze śnieg i to nie w małych ilościach, przedzierając się przez nią wpadłem po kolana w śnieg, tak więc nie było tak lajtowo choć to tylko kilka metrów:

Hmm....I jak tu jechać © zyla82

W Albrechticach odbiłem w kierunku wiatraków, a znajdując się już na wysokości ponad 500m n.p.m coraz bardziej odczuwałem temperaturę niższą niż gdy wyjeżdżałem z domu oraz wiejący wiatr. Po dojechaniu w okolice wiatraków okazało się ,że ścieżka prowadząca pod same wiatraki jest cała zasypana topniejącym śniegiem, a nie miałem ochoty moczyć butów, bo jechać po takim mokrym śniegu się nie dało to postanowiłem obrać kierunek powrotny lekko zmodyfikowana trasą:

Wiatraki zimą © zyla82

Widok na pogórze izerskie © zyla82

Po zjeździe do miejscowości Hermanice, przejechałem wzdłuż rzeki Oleska (czyli po polskiej stronie Miedzianka) oglądaj zniszczenia jakie w sierpniu spowodowała powódź na tej rzece, wówczas nie tylko ucierpiała Bogatynia ale również czesi stracili domy:

Był sobie domek © zyla82

oraz mosty, na szczęście zostały one tymczasowo odbudowane:

Most tymczasowy w Hermanicach © zyla82

Po kilku miesiącach od powodzi infrastruktura jak widać zostaje odbudowywana, pamiętam jak dzień po powodzi dojazd do Hermanic był niemożliwy nawet rowerem. Po stronie polskiej spotkałem jedna ekipę pracującą nad zabezpieczeniem zniszczonego koryta rzeki:

Praca popowodziowa © zyla82

Mimo wszystko odbudowa potrwa z pewnością jeszcze kilka lat, do tej pory zniszczone domy oraz drogi przypominają mieszkańcom o tym co wydarzyło się w sierpniu zeszłego roku:

6 miesięcy po powodzi © zyla82

6 miesięcy i nic nie ruszyło © zyla82

Mimo wszystko trzeba żyć dalej.
Pokaż trasę GPS

Góry Łużyckie - szczyt Hvozd (750 m n.p.m)

Wtorek, 5 października 2010 · dodano: 05.10.2010 | Komentarze 3

Pierwszy wypad pod szyldem eksploracji Gór Łużyckich znajdujących się niedaleko Bogatyni na pograniczu Niemiec i Czech. Dzisiejszego dnia po śniadaniu wybrałem się wjechać na szczyt Hvozd (niem. Hochvald), góra ta leży na granicy niemiecko-czeskiej i należy do najwyższych szczytów w Górach Łużyckich. jest to góra dwuwierzchowa, na jednym znajduje się schronisko, a na drugim wieża widokowa. Uzbrojony w czeską mapę gór Łużyckich mimo silnego północnego wiatru utrudniającemu jazdę pognałem w kierunku trójstyku:

Pomnik na trójstyku © zyla82

Jednak na kolejnych kilkusetmetrach dwa razy musiałem nosić rower przez strumyki, gdyż infrastruktura rowerowa wzdłuż Nysy Łużyckiej została zniszczona przez sierpniową powódź:

No i koniec jazdy © zyla82

Tuż za jeziorem Kristina, wjechałem w teren na niebieski szlak pnący się do góry wzdłuż granicy niemiecko-czeskiej. Co ciekawe po obu stronach granicy znajduja się szlaki, które w końcu się łączą w jeden wspólny.

Po jednej scieżce dla każdego © zyla82

Następnie, świetnym ale zarazem trudnym szlakiem żółtym raz pod górę raz w dół dojechałem do Luckendorfu, gdzie rozpoczęłą się prawdziwa wspinaczka na szczyt:

Ważę mniej, dam radę! © zyla82

Cel wycieczki - góra Hvozd © zyla82

Ostatnie 3km to istotna mordęga, najtrudniejszy podjazd pod jaki udało mi się podjechać, nachylenie ponad 15% na takim odcinku daje się we znaki nie tylko fizycznie ale i psychicznie, mimo to spuściłem głowę w dół i na przełożeniu 1-1 metr po metrze piąłem się do góry, gdy po kilkunastu minutach, moim oczą ukazała się budowla schroniska:

Schronisko na Hvozd © zyla82

Zdobywca - Żyła © zyla82

Ze szcytu rozciąga się wspaniały widok na okolicę, niestety w dniu dzisiejszym widoczność nie była za dobra:

Skały nad Oybin © zyla82

Widok na Oybin © zyla82

Po krótkim odpoczynku przy silnym wietrze, co skutecznie zachęcił mnie do zakupu czapki pod kask (w czwartek w lidlu), udałem się zobaczyć wieżę widokową na szczycie:

Wieża widokowa na Hvozd © zyla82

Po wykonaniu pamiątkowej fotki, rzuciłem się w zjazd w kierunku Oybin, niestety rowy odprowadzające wodę przed którymi musiałem zwalniać, skutechnie uniemożliwiły mi pobicie rekordu prędkości. Po drodze zaskoczyła mnie skocznia narciarska, ne miałem pojęcia że w okolicy znajduje się taki obiekt, niestety wejscie na górę jest zabronione. Co ciekawe pod rozbiegiem znajduje się droga.

Skocznia narciarska Hain © zyla82

W samej okolicy Oybin znajduje się wiele ciekawych formacji skalnych:

Skały nad Oybin © zyla82

Skały w Oybin © zyla82

Z Oybin poprzez Zittau wjechałem do Polski i udałem się na upragniony obiadek do domu, bo zapomniałem ze sobą zabrać coś do jedzenia.
Pokaż trasę GPS

Na wiatraki nową trasą (643m n.p.m)

Poniedziałek, 4 października 2010 · dodano: 04.10.2010 | Komentarze 0

Będąc w rodzinnych stronach nie mogło w rozpisce zabraknąć wypadu na górujące nad miastem tzw. wiatraki, czyli 6 wiatraków ulokowanych po czeskiej stronie góry Graniczny Wierch. Zawsze wjeżdżałem tam niebieskim szlakiem od Hermanic z drobnymi modyfikacjami. Tym razem postanowiłem całkowicie zmienić trasę i zaatakować górę od strony zachodniej. Jak się okazało czekał na mnie potężny wmordewind, który skutecznie obniżał nie tylko siłę pedałowania ale również morale, w pewnym momencie myślałem że zrezygnuję, ale jednak ostro metr po metrze wspinałem się coraz to wyżej i wyżej. Mimo wkurzającego wiatru, widoki na Góry Łużyckie i Grzbiet Jesztedzki niesamowite, będę musiał się tam wybrać. Kilka kilometrów przed szczytem po prawej stronie za doliną pojawiła się osada Curia Vitkov (taki nasz Biskupin):

Curia Vitkov © zyla82

Po przyrodzie widać iż jesień rządzi już.

Zaorane pola © zyla82

To co spotkało mnie jakiś kilometr przed szczytem przeszło moje najśmielsze oczekiwania, kręcąc korbą po górę z ostrym wmordewindem na liczniku prędkość spadła poniżej wyświetlanej minimalnej, a wiem że najniższa jaką wyświetla mój licznik to 3,8 km/h. Tak więc jechałem wolniej niż człowiek chodzi. Ale widok ze szczytu wynagrodził mi ten wysiłek, z każdym obrotem korby zbliżałem się do wiatraków, których dźwięk stawał się coraz to głośniejszy.

Z wiatraczkami w tle © zyla82

Po chwili podziwiania wielkich śmigieł, pognałem z ulgą w kierunku Bogatyni. Zjazd jak zwykle rewelacyjny, choć tym razem trochę błotnisty.
Pokaż trasę GPS

Zamek Czocha + ruiny zamku w Świeciu przez Czechy

Niedziela, 3 października 2010 · dodano: 03.10.2010 | Komentarze 4

Już od jakiegoś czasu czaiłem się na ten wypad, gdyż ostatni raz na Zamku Czocha byłem ładne kilkanaście lat temu. A jako, że od jutra jestem na urlopie tak więc z Wrocławia wraz z rowerem zawitałem do rodzinnej Bogatyni, no i na pierwszy wypad wybór mój padł na Czochę, nie licząc wczorajszego bikemaratonu w Świeradowie. Korzystając z ładnej pogody po godzinie 13 samotnie wyruszyłem w kierunku Czech i miejscowości Frydlant, gdzie podjechałem pod zamek.

Zamek Frydlant © zyla82

Spotkałem tam grupkę rowerzystów z Polski, chcieli zwiedzić zamek jednak cena 40PLN za zwiedzanie z przewodnikiem to zdecydowanie za dużo, coś czesi przesadzili z tą ceną. Z Frydlantu pokierowałem się na miejscowość Jindrichovice pod Smrkem. W tej proekologicznej wsi znajduje się skansen, którego niestety nie udało mi się zwiedzić, gdyż oprowadzana właśnie była jakaś wycieczka. Właściciele tego skansenu prowadzą życie swoich przodków, czyli nie używają nawet prądu.

Skansen Jindrichovice © zyla82

Jindřichovice były kiedyś, z powodu różnorodności sklepów i pięknych willi, zwane „małym Wiedniem”, jednak obecnie jest jedną z wielu wsi. Choć kilka willi się zachowało, jak choćby Willa Rosa:

Willa Rosa w Jindrichovicach © zyla82

W wsi tej jak się okazało zostały jako pierwsze w Czechach postawione wiatraki. Obok wiatraków znajduje się budynek w którym można dowiedzieć się wielu rzeczy na temat oszczędzania energii, niestety ale materiały były w języku czeskim, a szkoda.

Elektrownia wiatrowa w czechach © zyla82

Po drodze przy wjeździe do lasu zauważyłem ciekawą rzecz, mającą na celu odstraszenie potencjalnych szkodników środowiska naturalnego. Może i taki sposób przydałby się i w Polsce, nawet bez znajomości języka czeskiego wiadomo o co chodzi:

Las to nie składowisko © zyla82

Z Jindrichovic popedałowałem w kierunku granicy z Polską, jednocześnie walcząc z bardzo silnym wiatrem. Ale zachwycając się wspaniałym widokiem na góry izerskie. W drodze na zamek Czocha odwiedziłem jeszcze ruiny zamku w Świeciu, gdzie zrobiłem krótką przerwę na fotki. Zamek pochodzi z początku XIV wieku, zadaniem jego była obrona tzw. okręgu Kwisy. W XVI wieku zamek został przebudowany. Po II wojnie światowej nie został zabezpieczony i podzielił los wielu zabytków, czyli niszczeje bezpowrotnie.

Zamek w Świeciu I © zyla82

Zamek w Świeciu II © zyla82

Zamek w Świeciu III © zyla82

Ze Śwoecia dzieliło mnie już tylko kilka kilometrów do głównego celu mojej wycieczki, ale po drodze zjechałem jeszcze zobaczyć Zaporę Leśniańską z najstarszą elektrownią wodną w Polsce, bo wybudowaną w 1901 roku, 6 turbin o mocy 2,61 MW z 1907 roku działa do dnia dzisiejszego Zapora ma 36 m wysokości oraz 130 długości, oprócz funkcji przemysłowej jako elektrownia wodna, jest obiektem retencyjnym mającym chronić położone niżej na rzece Kwisie miasta.

Zapora leśniańska © zyla82

Jakiś kilometr od zapory, znajduje się zamek Czocha. Powstał jako warownia graniczna na pograniczu śląsko-łużyckim w latach 1241-1247 z rozkazu króla czeskiego Wacława I. W 1253 przekazany biskupowi miśnieńskiemu von Weisenow (Łużyce były wówczas częścią korony czeskiej). Dla fanów duchów i innych nadprzyrodzonych osobników, tudzież ponurych podań i legend - nieco zamkowych 'opowieści z krypty'. Jak przystało na porządny zamek - Czocha posiada spory duchowy dorobek, zwłaszcza Białe Damy upodobały sobie ponoć ten przybytek...
Opowiadają, że zamek Czocha ma swoją Białą Damę, która jeden raz na sto lat ludziom się ukazuje. Widzieć ją można jedynie nocą, w każdą setną rocznicę śmierci jej brata zabitego przez wojska husyckie, które ona nocą do zamku sprowadziła i w ręce których zamek wydała. Mówią, że brat ów w chwili śmierci przeklął ja i dlatego dusza jej tak długo zamku opuścić nie może, aż ktoś klątwę z niej zdejmie. Zjawę widywano w latach 1531 i 1631, siedząca nad skarbem złożonym ze złotych monet i naczyń w towarzystwie olbrzymiego psa, broniącego dostępu każdemu, kto chciał się do niej zbliżyć. Pies ten nie jest rzekomo groźny dla osób urodzonych w niedzielę i tylko tacy mogą jej pomóc. Różni przybywali tu i próbowali tego dokonać. Nie kierowała nimi jednak chęć uwolnienia pokutującej duszy a tylko apetyt na jej skarby. Opowiadają, iż któregoś roku dwaj młodzi rzemieślnicy z Leśnej wybrali się do zamku, lecz nawet tam nie dotarli. Otuliła ich gęsta mgła pełna tajemniczych cieni i postaci, które chciały obu młodzieńców pochwycić i uśmiercić. Przez mgłę widzieli już nawet stojąca szubienicę. Zdołali jednak z wielkim strachem umknąć w kierunku Leśnej. Przed pierwszymi budynkami zauważyli, że ich śladem podąża olbrzymi czarny kot. Im bardziej zbliżali się jednak do miasta, kot stawał się coraz mniejszy i doszedł do normalnej wielkości, gdy zdyszani wpadli do swej izby. Kot wszedł za nimi. Usiadł bez ruchu w kącie izby i bez przerwy wpatrywał się swymi nienaturalnej wielkości oczyma w twarze wystraszonych nocną przygodą młodzieńców. Bojąc się usnąć, by kocur nie zaatakował ich we śnie, czuwali na zmianę przez kilka dni, aż któregoś popołudnia kot poszedł za przejeżdżającą kobietą z Czech, o której opowiadano, że para się czarami.
Prób wyzwolenia duszy błądzącej po zamku Białej Damy było rzekomo jeszcze kilka. Ostatnią z nich podjęli po wojnach napoleońskich jacyś młodzi ludzie z okolicznych wiosek. Nie wiadomo, co ich w zamku spotkało, ale opowiadają, że powrócili do swych chat bardzo wystraszenia. Żaden z nich nie chciał powiedzieć, co widział tej nocy a wszyscy w następnym roku zmarli, zabierając tajemnicę owej wyprawy do grobu.['Legendy Karkonoszy i okolic', U. i A. Wiąckowie, Jelenia Góra 1984]
Zamek był plenerem wielu filmów, między innymi Wiedźmina, Gdzie jest Generał? czy Tajemnica Twierdzy Szyfrów.

Zamek Czocha I © zyla82

Zamek Czocha © zyla82

Zamek Czocha III © zyla82

Zamek Czocha IV © zyla82

Coś dla Al-Kaidy? © zyla82

Niestety nie udało mi się zwiedzić zamku w środku, bo zapomniałem zapięcia do roweru, no ale przynajmniej mam pretekst aby wybrać się tam jeszcze raz.
Pokaż trasę GPS

Jested 1012 m n.p.m

Piątek, 4 czerwca 2010 · dodano: 05.06.2010 | Komentarze 2

Korzystając z dobrodziejstw długiego weekendu wybrałem się w rodzinne strony, czyli do Bogatyni. Jako iż w ostatnim czasie pogoda nie rozpieszczała rowerzystów to głód jazdy narastał we mnie z dnia na dzień i osiągnął apogeum akurat w dzień kiedy pogoda zrobiła się prawie idealna na wypad rowerowy, a że okolica trójstyku jest bogata w świetne tereny do jazdy zwłaszcza po czeskiej stronie, to wraz z Kobim postanowiliśmy wybrać się na górę Jested górującą nad pobliskim miastem Liberec. Po ustaleniu czasu wyjazdu i zrobieniu porządku w moim tylnym kole (pozbycie się dwóch urwanych szprych) uderzyliśmy w kierunku Białopola, gdzie odbiliśmy na leśną drogę i już 7km po wyjeździe znaleźliśmy się u naszych południowych sąsiadów, ach ta wspólna Europa, miodzio. Po dotarciu do Uhelnej pokierowaliśmy się na Bily Kostel nad Nysą gdzie zaczął się pierwszy tego dnia podjazd, taka rozgrzewka przed właściwym podjazdem na Jested. Nie obyło się bez odpoczynku:

Odpocząć czas © zyla82

Kolejne kilometry podjazdu były ciężkie, ale zawsze pocieszam się tym, że jak jest podjazd to musi być i zjazd. Pierwszy szczyt zdobyty Buk Republiky (598m n.p.m) na którym krzyżuje się kilka szlaków, trzeba będzie je kiedyś zjeździć:

Na rozdrożu © zyla82

Później już zjazd do Krystofo Udoli, gdzie znajduje się piękny wiadukt, który aktualnie jest odrestaurowywany:

Wiadukt w Novinach © zyla82

W tej miejscowości rozpoczął się również nasz właściwy 11km podjazd o przewyższeniu 600m na kolejny tysięcznik w kolekcji. Podjeżdżając asfaltem po chwili naszym oczom ukazał się cel naszego wypadu:

Widok na Jested I © zyla82

Za miejscowością Noviny skręciliśmy w czerwony szlak prowadzący szutrem w kierunku Jested. Po drodze przystawaliśmy momentami aby nacieszyć się pięknymi widokami:

Z górami w tle © zyla82

Widok na Jested II © zyla82

Po kilku kilometrach dojechaliśmy do drogi asfaltowej prowadzącej na sam szczyt Jested. Okazało się iż nawierzchnia asfaltowa jest nowo położona, tak więc kręciło się bardzo fajnie po nowym asfalcie, przy okazji podziwiając Liberec leżący u podnóża Jestedu:

Z Libercem w tle © zyla82

Na szczyt można nie tylko wjechać samochodem, ale również jest kolejka linowa, z której często korzystają downhillowcy, gdyż na stokach wyznaczonych jest kilka tras zjazdowych dla nich:

Kolejna linowa na Jested © zyla82

Z każdym nadepnięciem na pedały cel był coraz bliżej:

Widok na Jested III © zyla82

I bliżej aż wjazd na mój już drugi tysięcznik ziścił się:

Na szczycie Jested 1012m n.p.m © zyla82

Ze szczytu widok zapiera dech w piersiach, można podziwiać okolicę w całej krasie, z górami Izerskimi i Łużyckimi na czele, czasami nawet podobno przy dobrej widoczności widać Karkonosze.

Widoczek II © zyla82

Widoczek III © zyla82

Widoczek IV © zyla82

Jako iż na szczycie znajduje się hotel wraz z restauracją, to nie wypadało nie odpocząć przy pysznym czeskim piwku:

Browar musi być © zyla82

Po skonsumowaniu złocistego napoju, nastał czas na upragniony zjazd do Liberca i udanie się w kierunku domu. Zjazd był super szutrami i leśnymi duktami, choć momentami zimno mi było od wiatru, no i ręce strasznie bolały mnie, gdyż mój rumak nie posiada amortyzatora. No ale jakoś cało i zdrowo udało się dojechać do Liberca, gdzie troszeczkę pobłądziliśmy w celu odnalezienia drogi do domu, niestety wydrukowana mapa nie była najlepszej jakości. W Straz nad Nysą nie udało się odnaleźć wjazdu na trasę rowerową, tak więc postanowiliśmy pojechać główną drogą w kierunku Frydlantu, gdzie po drodze czekał nas jeszcze jeden podjazd, który dał mi się we znaki rok temu, gdy zaczynałem przygodę z rowerem. Tym razem łyknąłem podjazd bez żadnych problemów, tak więc progres jest. Z Albrechtic już był tylko miły standardowy zjazd do Hermanic i mogłem uderzyć do domu na obiad. Ogólnie wypad SUPER, wszelkie zmęczenie na podjazdach rekompensowane jest wspaniałymi widokami.

Pogórze Izerskie cz.2

Sobota, 3 kwietnia 2010 · dodano: 04.04.2010 | Komentarze 0

No i kolejny dzień kręcenia w czeskiej części pogórza Izerskiego. Tym razem Kobi dał rade, pogoda dopisała, tak więc chwilę po 11 byliśmy już u naszych południowych sąsiadów. Wspinaczkę do miejscowości Albrechtice u Frydlantu mieliśmy tym razem pokonać inną trasą niż zwykle, ale Kobi pomylił zakręty i znaleźliśmy się na standardowej ścieżce. Podjazd udał się mi nawet bez przystawania, chyba pierwszy raz. Z Albrechtic odbiliśmy w lasy, po których śmigałem dzień wcześniej i leśnymi ścieżkami pojechaliśmy w kierunku Hejnic i Ferdinandova, gdzie znajduje się wjazd do zasadniczej części Gór Izerskich.

My po raz drugi wybraliśmy wspaniały szlak w kierunku Oldrichova, chyba najpiękniejsza trasa jaką do tej pory śmigałem; las, skały, serpentyny, trasa łatwa, szybka i z pięknymi widokami. Z knajpy na końcu tej trasy w której było pełno rowerzystów, już asfaltowym zjazdem udaliśmy się w kierunku Raspenavy i Frydlantu a dalej już do domu.
Widok na zamek we Frydlancie:

Mapka:
Pokaż trasę GPS

Pogórze Izerskie

Piątek, 2 kwietnia 2010 · dodano: 02.04.2010 | Komentarze 0

Home sweet home, na święta zawitałem do Bogatyni, czyli powrót do rowerowania na trójstyku. Po kręceniu na płaskim terenie we Wrocławiu, aż nie mogłem doczekać się kiedy wsiądę na rower i wybiorę się na niedalekie pogórze izerskie. Pogoda nawet dopisała dzisiaj, mimo że w trakcie jazdy przez moment padał śnieg z deszczem. Podstawowy rower został niestety we Wrocławiu, tak więc posiłkowałem się starym trupem, co już pewnie ma mocno ponad 10 lat, mimo wszystko jakoś da się na nim jeździć, dobrze że zabrałem ze sobą odtwarzacz MP3, który zagłuszał wszelkie dziwne odgłosy wydobywające się chyba z każdej części roweru, no ale nie narzekam. Co do kręcenia, to standardowo wypad w czeską część Gór Izerskich na ścieżki po których jeszcze nie miałem okazji śmigać, a szkoda bo tereny piękne, jutro pewnie w te same rejony się wybiorę bo warto, jeszcze sporo ścieżek do zjechania zostało. Poniżej krótka fotorelacja:
Jakiś pomnik, niestety nic z napisów nie zrozumiałem:

Po drodze mijałem kilka bunkrów z tzw. czeskiej linii Magnota:


Jak i również kiedy wjechałem wyżej i dalej w las pojawiły się piękne skały, okalające drogę którą jechałem:

Na szczycie na wysokości ponad 600m, gdzieniegdzie jeszcze uchwał się śnieg:

A później to już piękny zjazd drogami polnymi do samej Bogatyni, choć strasznie ręce bolą później, gdy zjeżdża się bez amora, jednak posiadanie go robi różnicę.
Trasa:
Pokaż trasę GPS

Hermanice

Sobota, 6 lutego 2010 · dodano: 06.02.2010 | Komentarze 0

Dzisiaj ostatnia wyprawa w okolicach rodzinnej Bogatyni, gdyż jutro pakuję rower do pociągu i zabieram ze sobą do Wrocławia. Kolejne tereny do odkrywania podczas pedałowania na ten rok. Popedałowałem do przygranicznych Hermanic aby pstryknąć kilka fotek i rozruszać zastałe mięśnie. Wycieczka krótka choć całkiem przyjemna, jednak jazda po mokrym śniegu nie należy do najprzyjemniejszych. Kilka fotek poniżej:
Popadająca w ruinę stara stacja kolejowa przez którą przejeżdżała kiedyś Saksońska kolej wąskotorowa

Kolej ta jeździła jeszcze w między Hermanicami a Frydlantem do 1976 roku:

W miejscowości tej znajdują się Kodesove Skały obok których jest fajna hospoda w której w okresie letnim zawsze można spotkać wielu bogatyńskich rowerzystów odpoczywających przy czeskim złotym trunku:

Zima idzie

Czwartek, 3 grudnia 2009 · dodano: 04.12.2009 | Komentarze 0

Wstałem rano, patrzę przez okno a tu słoneczko sobie świeci, myślę będzie wypad. Nawet miałem już w głowie trasę, wybrać się w pobliskie góry izerskie i zrobić małą rundkę po okolicznej górze. W trakcie jazdy jednak mój plan uległ zmianie o 180 stopni, gdy ujrzałem cel mojej wycieczki pokryty chmurami. A jako iż jeszcze na płaskim terenie było mi zimno strasznie, to co dopiero tam na górze. W związku z tym zrobiłem tylko małą rundkę zahaczając o Hermanice.
Oto cel góra Spicak, który na pewno zdobędę ale kiedy indziej: